Silent Hill - recenzja gry

Szczegóły

Kategoria: Recenzje Gier

Utworzono: czwartek, 20, wrzesień 2012 19:34

Kyuukei

Odsłony: 23718

Twitter

Silent Hill - recenzja gry

Bardzo sceptycznie odnosiłem się do tego tytułu, co okazało się jednak błędem. Gra w czasie jej wydania (1999 rok) była chyba najstraszniejszym survival horrorem. Od grafiki, która była na wysokim poziomie po genialną muzykę i na klimacie kończąc. Każdy wyżej wymieniony element stoi na bardzo wysokim poziomie.
Ale po kolei. Gra opowiada o fikcyjnym,mrocznym i opuszczonym miasteczku Silent Hill, do którego przyjeżdża główny bohater Harry Mason ze swoją córeczką Cheryl na wakacje. Jadą spokojnie późną nocą, aż Harry zauważa na drodze opuszczony motor policyjny, który parę chwil wcześniej ich wyprzedził . Przez chwilę nieuwagi dochodzi do wypadku. I tak budząc się w opuszczonej mieścinie, Harry ma za zadanie odnaleźć córkę całą i zdrową.

To czy mu się uda, zależy od nas samych, bowiem grę można ukończyć na parę sposobów, zmieniając parę wątków podczas rozgrywki, co z pewnością urozmaica grę i zachęca do powrotu w mroczne objęcia tytułu.
Grafika jest na wysokim poziomie – jak na tamte czasy. Kamera czasem przeszkadza jednak jest opcja jej poprawy, co jak się już nauczymy, nie robi aż takiego wielkiego kłopotu. Bohater penetruje głównie budynki za pomocą latarki, co oznacza , że za dużo nie widać. Dlatego przez większość gry będziemy ze strachem i ostrożnością obserwować co nas otacza, czy zginiemy teraz, czy zaraz za rogiem. Lokacje są wykonane z wieloma szczegółami. Szkoła ma charakterystyczne dla siebie rysunki robione przez dzieci, szafki, tablice, i wszystko to , co pasuje do szkoły..a nawet więcej! Dokładnie jak szpital, również nie brakuje mu szczegółów. Centrum pielęgniarek, sala operacyjna, recepcja, i w odróżnieniu od posiadłości prezentowanej w RE1, jest nawet kuchnia! (dla kumatych ;)

Poza klimatycznymi i pełnymi w szczegóły lokacjami, towarzyszy nam przez większość czasu muzyka. Element, któryzapewnił mi dużą utratę pieniędzy na zapasowe gadki! Muzyka w tej grze jest genialna, potrafi być spokojna, cicha i ponura, aby gracz mógł się uspokoić w melancholijnej zadumie, ale kiedy zaczynają lecieć „cięższe” kawałki , które doprowadzają do palpitacji serca, gracz traci hurtowo pieluchy za każdym rogiem przewijając na nowe. Cała ścieżka została zrobiona przez muzycznego geniusza Akire Yamaokę. Jak widać.. a raczej słychać – facet doskonale zna się na rzeczy.  

Mieszając ze sobą tak klimatyczną muzykę oraz idealną harmonie między kilometrami rdzy, a hektolitrami krwi na ścianach, podłogach, meblach, i na wszystkim dookoła, udało się stworzyć grę, o niecodziennym, ciężko-mrocznym, tajemniczym i naprawdę strasznym klimacie. Gra nie jest długa, jednak bieganie po każdym możliwym zakamarku miasteczka w poszukiwaniu niestety niewielu znajdziek, oraz rozwiązywanie zagadek, które stoją tu na dobrym poziomie, skutecznie przedłuża czas rozgrywki, do tego dochodzi możliwość zakończenia gry na parę różnych sposobów co już wspomniałem, więc tym , którym koniec się nie spodobał, tytuł oferuje przejście gry jeszcze co najmniej parę razy dostarczając za każdym razem nowych wrażeń. Obowiązkowy tytuł dla każdego fana horrorów oraz dla tych, którzy kolekcjonują porządne gry. Polecam i przygotujcie przed grą dużo zapasowych gaci !

Ocena końcowa gry:
9/10

Plusy:
- Grafika, wygląd otoczenia oraz wygląd postaci.
- Muzyka, różnego typu odgłosy zapewniające zawał.
- Klimat, który zmiękczy niejednego zatwardziałego madafake.
- Duży poziom zagadek, czasem trzeba się nagłowić.

Minusy:
- Dialogi na strasznie niskim poziomie.
- Walki z bossami niesamowicie proste.

Grę testowano na:
- Playstation, działa też na różnego typu emulatorach na PC.

Minimalne wymagania sprzętowe:
– PS1, ewentualnie jeśli korzystamy z emulatora to komputer nowszy niż z '99 roku. ;-)

Autor recenzji :
– Kyuukei

Galeria gry:

Screeny: materiały promocyjne wydawcy gry

Twitter