Ojciec Chrzestny - recenzja gry
Ojciec Chrzestny ( The Godfather ) jest książką napisaną przez Maria Puzo w 1969 roku. Opowiada ona historię włoskiej rodziny mafijnej, Corleone. Jej przywódcą (donem) jest Vito Corleone, czyli tytułowy Ojciec Chrzestny. Książka odniosła wielki sukces i na jej kanwie powstał w 1972 roku film. W filmie wystąpiły takie gwiazdy jak Marlon Brando i Al Pacino. Dzięki ich fantastycznej grze aktorskiej, reżyserii Francisa Forda Cappolii oraz pomocy samego autora książki adaptacja filmowa uznana została za jeden z najlepszych filmów w historii kinematografii. W roku 2006 znów zrobiło się głośno o The Godfather, a to za sprawą gry pod tym samym tytułem robioną przez wielkiego potentata rynku elektronicznej rozrywki, firmę Electronic Arts.
Wiele gier powstających na podstawie filmowych ekranizacji są robione w wielkim pośpiechu i w celu zbicia jak największych pieniędzy. Niestety nie wychodzi to na dobre grą, które w większości są słabe. W tym przypadku jednak możemy powiedzieć o wyjątku, gdyż Ojciec Chrzestny, Gra (ang. The Godfather, the game ) jest bardzo dobrym produktem.
Fabuła gry oparta jest na filmie, lecz nie jest ona identyczna. Bierzemy udział w wielu wydarzeniach znanych z książki i ekranizacji ale przeżyjemy jeszcze inne przygody wymyślone przez twórców. Gra rozpoczyna się w chwili morderstwa naszego ojca przez wrogich żołnierzy innej mafii. Główny bohater widząc to postanawia zemścić się i wstępuje do małego gangu ulicznego. Z bandy wyciąga nas wysłannik Corleone, Luca Brasi. Dzięki niemu zgłębiamy tajniki życia gangsterskiego aby w przyszłości zostać pełnoprawnym członkiem rodziny. W dalszej części gry będziemy uczestnikami takich wydarzeń jak zamach na Dona, morderstwo Luci Brasiego czy podrzucenia głowy konia reżyserowi. Oprócz tego we własne ręce weźmiemy sprawy, o których w dziele Maria Puzo tylko wspomniano oraz w przestępstwach zupełnie nowych.
Nikt nigdy nie mówił, że życie gangstera usłane jest różami i w tym produkcie jest to pokazane w całej okazałości. Musimy wymuszać haracze od właścicieli sklepów kontrolowanych przez wrogie mafie, wykonywać misje zlecone przez rodzinę oraz umacniać swoją pozycje w Nowym Jorku. Dobrze zrealizowany został system zastraszania ludzi, co przyczyniło się do prostoty rozgrywki. Misje w grze są bardzo różnorodne i ciekawe. Od zadań wykonywanych dla rozwinięcia głównego wątku fabularnego, przez przejmowanie lokali i melin aż po morderstwa na zlecenia i obrabianie banków. Po minięciu tygodnia dostajemy wypłatę od rodziny z wyszczególnieniem naszych przestępczych osiągów. Pieniądze możemy wydać na dozbrojenie naszego arsenału lub kupując środki lecznicze. Dzięki temu nigdy nie nudzi nam się przestępcze rzemiosło, a po zakończeniu gry mamy jeszcze mnóstwo rzeczy do zrobienia co znacznie przedłuża rozgrywkę. Gra go została zakwalifikowana do kategorii powyżej 18 roku życia co jest w pełni zrozumiałe, gdyż opowiada o przestępcach, którzy mordują, zabijają i kradną.
W grze oprócz rodziny Corleone występuje kilka konkurencyjny mafii z którymi toczymy walkę o miano najpotężniejszej w mieście. Żołnierze różnią się kolorami marynarek np. Balzini ubrani są w zielony płaszcze, a Stracci w niebieskie. Przeciwnicy chodzą po mieście i pilnują sklepów i jeżeli zobaczą nas z bronią w ręku od razu otwierają ogień. W grze występuje wskaźnik vandetty, który jeżeli zostanie zapełniony wywołuje wojnę mafijną. Wojnę można wygrać na dwa sposoby. Pierwszy z nich (bardziej humanitarny) to przekupienie agenta FBI, a drugi to zniszczenie budynku wrogowi. W czasie trwania wojny żołnierze wrogiej rodziny strzelają do nas w momencie gdy tylko rzucimy im się w oczy, a w całym mieście panuje ogólny chaos.
Akcja gry dzieje się w Nowym Jorku, który został podzielony na kilka dzielnic. Ogólny wygląd miasta jest bardzo szary i ponury co świetnie oddaje klimat lat 40 ubiegłego wieku. Wygląd metropolii jest zróżnicowane. Obejrzymy zatłoczone ulicy, parki, mosty, sklepy, domy, fabryki, magazyny i wiele innych krajobrazów miejskich. Miasto jest duże, więc twórcy ułatwili nam poruszanie się po nim dodając samochody. Samochodów jest kilka typów różniących się wyglądem, przyspieszeniem, prędkością itd. Niestety sterownie pojazdem jest bardzo uproszczone i dostosowane do pada co utrudnia granie na klawiaturze.
Gra była przygotowywana głównie z myślą o konsolach co niestety odbiło się na grafice. Jest ona wprawdzie ładna ale zdecydowanie odstaje od poziomu, który prezentują tytułu pokroju Half- Life` 2, Dooma czy Far Cry`a . Słabsza grafika ma też swoje plusy, gdyż wymagania sprzętowe gry są mniejsze i w grę można pograć na dość słabym sprzęcie. W kontraście z grafiką stoi dźwięk, który jest bardzo dobry. Soundtrack występujący również w filmie jest niesamowity. Utwór pod tytułem „Walc ojca chrzestnego” zapisał się już w kanonie gatunku i zna go prawie każdy. W grze występuje również angielski dubbing. Podczas grania słyszymy głosy prawdziwych aktorów, a nawet samego Marlona Brando, który już nie żyje. Jest to bardzo dobry pomysł, gdyż jeszcze podkręca klimat i czujemy się jak prawdziwi żołnierze mafijnej rodziny Corleone.
Podczas rozgrywki zdobywamy punkty respektu, za które podnosimy poziom doświadczenia jednej z kilku cech określających bohatera. Dzięki większemu doświadczeniu lepiej strzelamy, walczymy, jesteśmy odporniejsi i zdrowsi lub jesteś sprytniejsi co jest bardzo ważne w życie gangstera.
Arsenał broni w grze jest standardowy, a zawiera pistolet, rewolwer, strzelbę, tommy guna, kij baseballowy, pałkę, garotę, koktajle mołotowa i dynamit. Uzbrojenie w grze kupujemy od czarno rynkowych handlarzy, którzy ukrywają się w ciemnych zaułkach lub wyposażamy się w wilii rodziny. Arsenał wygląda skromnie, lecz w Godfatherze występują jeszcze specjalne odmiany broni. Są one bardzo drogie ale za to posiadają większą siłę rażenia.
Gra Ojciec Chrzestny jest bardzo dobrą grą na podstawie najlepszego filmu gangsterskiego w historii kina, lecz jest tylko bardzo dobra. Świetny klimat, ciekawe misje to plusy gry, lecz są też wady, które w pewnym stopniu utrudniają rozgrywkę. Pomimo kilku wad w grę gra się bardzo przyjemnie i wręcz narzucają się tutaj słowa mówiące ,że Electronic Arts złożył nam propozycje nie do odrzucenia.
Ocena gry: 8+
· Klimat
· Muzyka i dialogi
· Twarze znane z filmu
· Duże miasto
· Słaba grafika
· Kilka mniejszych błędów (podobny wygląd budynków i ludzi)
Pentium 4 1.4 GHz
256MB RAM
karta grafiki 64MB (GeForce 3 lub lepsza)
5 GB HDD
Windows 2000/XP
Athlon 2500 +
GeForce 6600 128 mb
512 mb ram
Windows XP
Gatunek:
Akcja
Tryb gry:
Single player
Premiera:
piątek, 24 marca 2006
Premiera PL:
piątek, 24 marca 2006
Autor: Konrad Bomanowski "Boman"
Zobacz jak mieć swój własny avatar w komentarzu.