Tom Clancy's Splinter Cell: Double Agent - recenzja gry

Szczegóły

Kategoria: Recenzje Gier

Utworzono: czwartek, 05, kwiecień 2007 17:34

Szymon

Odsłony: 7230

Twitter

Tom Clancy's Splinter Cell: Double Agent - receznja gry 

Tom Clancy's Splinter Cell: Double Agent to kolejna gra, traktująca o przygodach specjalnego agenta imieniem Sam Fisher, ale dopiero pierwsza, przeznaczona również dla stacjonarnej konsoli PlayStation 3. Niniejsza pozycja obsługuje więc żyroskopowe funkcje kontrolera SIXAXIS oraz oferuje nieco bardziej rozbudowany tryb multiplayer w stosunku do innych wersji "Podwójnego Agenta". Użytkownikom PS3, lubującym się w zmaganiach wieloosobowych, udostępniono ekskluzywne mapy, osadzone w kongijskiej Kinszasie i pewnej tajnej bazie. Ponadto zaimplementowano bonusowy model multiplayerowej postaci, czyli kobietę-szpiega.

W trybie single player wraz z głównym bohaterem wykonujemy szereg misji (od Azji, poprzez Afrykę, a skończywszy na Ameryce Północnej), zarówno dla rządowej agencji NSA, jak i na zlecenie terrorystów. Musimy zatem umiejętnie działać na dwa fronty, aby żadna ze stron nie straciła do nas zaufania. Jest to niezwykle wymagające zadanie, ponieważ interesy rządowe i terrorystyczne najczęściej się krzyżują. Dokonywane przez nas podczas rozgrywki wybory mają wpływ nie tylko na bieżące wirtualne wydarzenia, lecz także determinują wygląd zakończenia przygody.

Rzecz jasna w trakcie realizowania celów poszczególnych misji napotykamy rozmaitych wrogów. Nie zawsze można przekraść się niezauważenie, więc Sam Fisher ma do dyspozycji broń szpiegowską (pistolet z tłumikiem, karabin snajperski etc.) oraz terrorystyczne narzędzia mordu rodem z czarnego rynku. Do tego dochodzą jeszcze przeróżne gadżety ze słynnymi goglami termo/noktowizyjnymi na czele, aczkolwiek np. na spalonych słońcem uliczkach afrykańskiego miasta nieocenione okazują się zwyczajne okulary z ciemnymi szkłami.

Plusy:
+ ostateczny efekt przemiany Sama
+ trzy zakończenia
+ wybory, gra na dwa fronty, infiltrowanie JBA
+ fabuła inna ale całkiem dobra

Minusy:

Twitter